Istorijat :
Dinastija Karadjordjevic stara je dva veka. Godine 1804. imucni srpski trgovac Djordje Petrovic, kasnije poznat kao Karadjordje, podigao je Srbe u ustanak protiv Otomanske imperije, koja je Balkan drzala pod svojim jarmom.
Ustanak je bio uspesan, i Karadjordje je oformio vladu u Beogradu. Godine 1811. proglasen je za vladara, a njegova porodica dobila pravo nasledja.
Godine 1813. Turci su se vratili u Beograd, a Karadjordje se povukao u Austriju. Njegov sin, Knez Aleksandar I, vratio se u Srbiju kao vladar 1842. god., ali je 1858. god. svrgnut sa prestola.
Godine 1903. Skupstina je odlucila da Princ Petar Karadjordjevic - Karadjordjev unuk - stupi na presto. Sa Kraljem Petrom I u Srbiji je pocela era demokratije i liberalnog uprvljanja zemljom. Sam Kralj je vec ranije bio preveo na srpski jezik esej Dzona Stjuarta Mila "O slobodi".
Iako su balkanski ratovi 1912. i 1913. god. rezultirali teritorijalnim sirenjem Srbije, bes zbog austrijske aneksije Bosne i Hercegovine tinjao je u susednim zemljama Srbiji i Crnoj Gori. Zelja naroda za nezavisnoscu od Austrije, dovela je do atentata na austrijskog Nadvojvodu Franca Ferdinanda 1914. god. u Sarajevu, cime je zapaljena varnica I Svetskog rata.
Pred kraj rata 1918. god. predstavnici tri juznoslovenska naroda proglasili su sopstvenom inicijativom novu Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca pod krunom Petra I, koji je preminuo tri godine kasnije.
Kralj Aleksandar I, koji je od 1914. god. vrsio duznost Princa Regenta umesto bolesnog oca, proslavio se u narodu kao ucesnik Balkanskih ratova i I Svetskog rata. Godine 1922. ozenio se rumunskom Princezom Marijom. Imali su tri sina: Prestolonaslednika Petra i Kraljevice Tomislava i Andreja.
Nova kraljevina suocila se sa mnogim problemima. Susedne drzave zelele su delove njene teritorije, a trvenja izmedju Hrvata i Srba su rasla. Godine 1929. postalo je jasno da Kralj nema drugog izbora do da nametne neposrednu kraljevsku vladavinu. To je uradio preko volje, obecavsi da ce u preimenovanoj kraljevini Jugoslaviji obnoviti demokratiju kada se postigne nacionalno jedinstvo i iskoreni korupcija drzavnog aparata. Godine 1934. Kralja je u Marseju, ubio makedonski terorista koji je radio za racun hrvatskih ekstremista, uz madjarsku i italijansku podrsku. U napadu je poginuo i francuski ministar spoljnih poslova Luj Bartu.
Sin Kralja Aleksandra I, Prestolonaslednik Petar, imao je samo 11 godina kada mu je otac ubijen, a on postao Kralj. Dodeljena su mu tri regenta. Njegov stric, Princ Pavle, ozenjen grckom Princezom Olgom - postao je jedan od regenata.
Do 1941. god. svi jugoslovenski susedi su pali pod kontrolu nacista. Uprkos probritanske orijentacije Princa Pavla, u teznji da izbegne krvoprolice, Regent je osecao obavezu da potpise pakt o nenapadanju sa Nemackom i Italijom. Ubrzo nakon toga, 17. marta 1941. god. Princ Pavle i druga dva regenta, kao i Kraljevska vlada, svrgnuti su vojnim udarom, a mladi Kralj Petar II proglasen je punoletnim.
Nedelju dana kasnije Nemacka, Bugarska, Madjarska i Italija napale su Jugoslaviju i vojska je bila prinudjena da kapitulira. Kralj Petar II i jugoslovenska vlada povukli su se preko Atine, Jerusalima i Kaira u London, gde su se pridruzili brojnim vladama u izgnanstvu pred nacistickom okupacijom Evrope.
Jugoslavija je raskomadana kako bi se udovoljilo zahtevima Italije, Bugarske, Madjarske i Nemacke, i sveze proglasene marionetske drzave Hrvatske. Uprkos slomu Jugoslovenske vojske u zemlji su se oformila dva suparnicka pokreta otpora. Prvi je bio Kraljevska vojska u Otadzbini, poznata i kao Cetnicki pokret, na celu sa lojalistom, generalom Dragoljubom (Drazom) Mihajlovicem, Ministrom odbrane vlade u izgnanstvu. Drugi je bio revolucionarni partizanski pokret, koji je vodio komunista Josip Broz - kasnije poznatiji kao Tito. Posledica je bio krvavi gradjanski rat.
Saveznici su najpre podrzavali Mihajlovica, a onda su se preorjentisali na Tita. Godine 1944., u pratnji sovjetskih tenkovskih brigada, partizani su usli u Beograd i oformili komunisticku vladu. Naredne godine, u novembru, monarhija je nezakonito ukinuta, bez referenduma, a Jugoslavija se preobrazila i tokom vise od cetiri decenije ostala totalitarna jednopartijska drzava pod vlascu komunisticke partije. Kralj Petar II nikada nije abdicirao.